शुक्रवार, ८ मार्च, २०१३

वादळवेडी! कवी कुसुमाग्रज.


 
नागिण होऊनी कुठे टाकते कालकुटाच्या चुळा
कुठे प्रकटतो हिच्याच देही इश्वरतेचा हात

...
उषा होऊनी कधी करितसे प्रतिभेची लावणी
कधी शालूसम नेसून बसते ही अवसेची रात

हसणे रुसणे कधी दावते दवबिंदूची कुळी
कधी खडकावर कठोरतेने करी लीलया मात

ही रसरंगित करी सुगंधित जीवन म्हणती जया
हीच ठेविते फ़ुटकळ मरणे किनखापी बटव्यात

- कवी कुसुमाग्रज.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा