बुधवार, २० नोव्हेंबर, २०१३
सोमवार, १८ नोव्हेंबर, २०१३
हीच दैना ..... विंदा करंदीकर
सडलेल्या पंखांनांही
उडण्याचा लागे ध्यास
हाच माझा थोर गुन्हा
हाच माझा रे हव्यास.
उडण्याचा लागे ध्यास
हाच माझा थोर गुन्हा
हाच माझा रे हव्यास.
आकाशाची निळी भाषा
ऐकता न उरे पोच;
आणि गजांशी झुंजता
झिजे चोंच झिजे चोंच!
ऐकता न उरे पोच;
आणि गजांशी झुंजता
झिजे चोंच झिजे चोंच!
जाणिवेच्या पिंजर्‍यात
किंचाळत माझी मैना;
तरी मुके तिचे दु:ख,
हीच दैना हीच दैना.
किंचाळत माझी मैना;
तरी मुके तिचे दु:ख,
हीच दैना हीच दैना.
विंदा करंदीकर
रचना ..... विंदा करंदीकर
स्वप्नामध्ये रचिल्या ओळी
यमक मला नच सापडले!
अर्थ चालला अंबारीतुन
शब्द बिचारे धडपडले;
यमक मला नच सापडले!
अर्थ चालला अंबारीतुन
शब्द बिचारे धडपडले;
प्रतिमा आल्या उंटावरुनी;
नजर तयांची पण वेडी;
शब्द बिथरले त्यांना; भ्याले
स्वप्नांची चढण्या माडी!
नजर तयांची पण वेडी;
शब्द बिथरले त्यांना; भ्याले
स्वप्नांची चढण्या माडी!
थरथरली भावना मुक्याने
तिला न त्यांनी सावरले;
स्वप्नामध्ये रचिल्या ओळी
यमक मला नच सापडले!
तिला न त्यांनी सावरले;
स्वप्नामध्ये रचिल्या ओळी
यमक मला नच सापडले!
- विंदा
करंदीकर
लागेल जन्मावें पुन्हां .....विंदा करंदीकर
माझी न घाई कांहिही, जाणून
आहे अंतरी,
लागेल जन्मावें पुन्हां नेण्या तुला माझ्या घरी.
लागेल जन्मावें पुन्हां नेण्या तुला माझ्या घरी.
तूं झुंजुमुंजू हासशी, जाईजुईचें
लाजशी;
मी वेंधळा मग सांडतो थोडा चहा बाहीवरी.
मी वेंधळा मग सांडतो थोडा चहा बाहीवरी.
तूं बोलतां साधेसुधें सुचवुन जाशी केवढें,
मी बोलतो वाचाळसा अन् पंडीती कांहीतरी.
मी बोलतो वाचाळसा अन् पंडीती कांहीतरी.
होशी फुलासह फूल तूं अन् चांदण्यासह चांदणे,
- तें पाहणें, इतकेंच मी बघ मानलें माझ्या करीं.
- तें पाहणें, इतकेंच मी बघ मानलें माझ्या करीं.
म्हणतेस तूं, ” मज आवडे
रांगडा सीधेपणा!”
विश्वास मी ठेवूं कसा या हुन्नरी शब्दावरीं.
विश्वास मी ठेवूं कसा या हुन्नरी शब्दावरीं.
लिहिती बटा भालावरी ऊर्दु लिपींतिल अक्षरें;
हा जन्म माझा संपला ती वाचताना शायरी.
हा जन्म माझा संपला ती वाचताना शायरी.
जडाच्या जांभया ..... विंदा करंदीकर
रडण्याचेंही बळ नाही;
हसण्याचेही बळ नाही;
मज्जा मेली; इथें आतां
जीवबाची कळ नाही.
संस्कृतीला साज नाही.
मानवाला माज नाही;
आज कोणा, आज कोणा,
जीवनाची खाज नाही.
मानवाला माज नाही;
आज कोणा, आज कोणा,
जीवनाची खाज नाही.
इथें आतां युद्ध नाही;
इथें आतां बुद्ध नाही;
दु:ख देण्या, दु:ख घेण्या
इथे आतं शुद्ध नाही.
इथें आतां बुद्ध नाही;
दु:ख देण्या, दु:ख घेण्या
इथे आतं शुद्ध नाही.
भावनेला गंध नाही;
वेदनेला छंद नाही;
जीवानाची गद्य गाथा
वाहतें ही; बंध नाहीं!
वेदनेला छंद नाही;
जीवानाची गद्य गाथा
वाहतें ही; बंध नाहीं!
चोर नाही; साव
नाही;
मानवाला नांव नाही;
कोळ्शाच भाव तेजीं
कस्तुरीला भाव नाही.
मानवाला नांव नाही;
कोळ्शाच भाव तेजीं
कस्तुरीला भाव नाही.
जागतें कैवल्या नाही;
संशयाचे शल्य नाही;
पापपुण्या छेद गेला.
मुक्ततेला मूल्य नाही.
संशयाचे शल्य नाही;
पापपुण्या छेद गेला.
मुक्ततेला मूल्य नाही.
जन्मलेल्या बाप नाही;
संचिताचा ताप नाही;
यापुढे या मानवाला
अमृताचा शाप नाही.
संचिताचा ताप नाही;
यापुढे या मानवाला
अमृताचा शाप नाही.
जाणीवेची
याच साधी
राहिली मागें उपाधीं;
या जडाच्या जांभया हो
ना तरी आहे समाधी!
राहिली मागें उपाधीं;
या जडाच्या जांभया हो
ना तरी आहे समाधी!
विंदा करंदीकर
अर्धीच रात्र वेडी अर्धी पुरी शहाणी.....विंदा करंदीकर
अर्धीच रात्र वेडी अर्धी पुरी शहाणी
भोळ्या सदाफुलीची ही रोजची कहाणी
फुलले पुन्हा पुन्हा हा केला गुन्हा जगाचा
ना जाहले कुणाची पत्त्यामधील राणी
येता भरून आले जाता सरून गेले
नाही हिशेब केले येतील शाप कानी
आता न सांध्य तारा करणार रे पहारा
फुलणार नाही आता श्वासात मूढ गाणी
शापू तरी कशाला या बेगडी जगाला
मी कागदी फुलांनी भरतेच फुलदाणी
गीत – विं. दा. करंदीकर
संगीत – यशवंत देव
स्वर – पद्मजा फेणाणी-जोगळेकर
भोळ्या सदाफुलीची ही रोजची कहाणी
फुलले पुन्हा पुन्हा हा केला गुन्हा जगाचा
ना जाहले कुणाची पत्त्यामधील राणी
येता भरून आले जाता सरून गेले
नाही हिशेब केले येतील शाप कानी
आता न सांध्य तारा करणार रे पहारा
फुलणार नाही आता श्वासात मूढ गाणी
शापू तरी कशाला या बेगडी जगाला
मी कागदी फुलांनी भरतेच फुलदाणी
गीत – विं. दा. करंदीकर
संगीत – यशवंत देव
स्वर – पद्मजा फेणाणी-जोगळेकर
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)