कृष्णजन्म रचना.... गदिमा

कृष्णजन्म

रचना.... गदिमा

अजन्मा जन्मासी आला

कारागिरी, अंधकारी कृष्णजन्म झाला || धृ ||

देवदुर्लभा सती देवकी

तिच्या तनूची करुनी पालखी

अनंत आले मानवलोके

प्रसव-व्यथेविन, ऊरी होता तो

उदरी अवतरला, अजन्मा जन्मासी आला ||१||

तम मावळले, तेज फाकले

चारच डोळे, दिपून झाकले

अरुप रुपी उभे ठाकले

देव दुंदुभी उधळू लागल्या,

मंजूळ स्वरमाला, अजन्मा जन्मासी आला ||२||

सुगंध सुटला एक अनामिक

मुग्ध शांतता होय सुवासिक

अद्भूत ल्याले वेष अलौकिक

धन्य होऊनी, वसुदेवांनी

नमस्कार केला, अजन्मा जन्मासी आला ||३||

परमानंदा सापडला स्वर

उमटे वाणी गंभीर कातर

"जाणियले मी तू सर्वेश्वर"

बालरुप घे, जगन्नायका

तार धरित्रीला, अजन्मा जन्मासी आला ||४||

रुप गायीचे घेऊन धरणी

आली होती तुझिया चरणी

अवघे आहे माझ्या स्मरणी

तिज रक्षाया, जनकपणा तू

वसुदेवा दिधला, अजन्मा जन्मासी आला ||५||

बघता बघता त्रिभुवन चालक

इच्छामात्रे झाला बालक

मेघ सावळे, नयनाल्हादक

उठे जन्मदे, कुशीत होता

रुदन शब्द ओला, अजन्मा जन्मासी आला ||६||

"सोsहं  सोsहं"  नाद उमटता

वळुनी कवळी देवकी माता

फुटला पान्हा, तान्हा बघता

तुटे शृंखला, बंधनातुनी

मोक्षकरी आला, अजन्मा जन्मासी आला ||७||

बाहेरून तो गर्जे वारा

नाचू लागल्या श्रावणधारा

भिजली दारे, भिजल्या कारा

झडली कुलुपे, कड्या उघडल्या

बंदिवास सरला, अजन्मा जन्मासी आला ||८||

खवळून उठले साती सागर

खवळून उठले साती सागर

शांता शेळके .

खवळून उठले साती सागर

बुडली धरती बुडले अंबर

प्रलयानंतर वटपत्रावर

पुन्हा संभवे नवीन सृष्टी

नको मानवा होऊ कष्टी !

मोडून पडता इवले घरटे

दुबळ्या पंखी बळ संचरते

काडी काडी चोच जमविते

पुन्हा निवारा घरट्यापोटी

नको मानवा होऊ कष्टी !

विनाश तेथे पुन्हा निर्मिती

जन्म मात करी मरणावरती

फिरुनी मानवकुळे नांदती

मधुर भविष्ये बघते दृष्टी

नको मानवा होऊ कष्टी !

हात राबता तो परमेश्वर

संसाराची ओढ अनावर

राखेमधुनी उभव पुन्हा घर

करी जीवनी अमृतवृष्टी

नको मानवा होऊ कष्टी !

शांता  शेळके

आधी गणाला रणी आणला गीतकार :- शाहीर पठ्ठे बापूराव ,

आधी गणाला रणी आणला
नाहीतर रंग पुन्हा सुनासुना ,
धन्य शारदा ब्रह्म नायका , 
घेऊन येईल रूद्रविणा ,
साही शास्रांचा मंत्र अस्रांचा , 
दाविला यंत्र खुणाखुणा ,
नाहीतर रंग पुन्हा सुनासुना ,
सद्गुरू माझा स्वामी जग्दगुरु, 
मेरूवरचा धुरू आणाआणा .
ब्रह्मांड भवता तो एक सवता , 
दिवाच लाविला म्हणाम्हणा ,
नाहीतर रंग पुन्हा सुनासुना .
माझा मनाचा मी तू पणाचा , 
जाळून केला चुनाचुना ,
पठ्ठेबापूराव कवी कवनाचा , 
हा एक तुकडा जुनाजुना ,
नाहीतर रंग पुन्हा सुनासुना . 

 गीतकार :- पंचरंगी शाहीर पठ्ठे बापूराव ,

या डोळ्यांची दोन पाखरे..गीतकार : ग. दी. माडगुळकर

या डोळ्यांची दोन पाखरे..
फिरतिल तुमच्या भवती
पाठलाग ही सदैव करतील
असा कुठेही जगती..

दर्शन तुमचे हाच असे हो
या पक्ष्यांचा चारा
सहवासाविण नकोच यांना
अन्य कोठचा वारा
तुमचा परिसर यांस नभांगण,
घरकुल तुमची छाती...

सावलीतही बसतिल वेडी
प्रीतीच्या दडुनी
एका अश्रुमाजी तुमच्या 
जातील पण बुडुनी
नव्हेत डोळे, नव्हेत पक्षी, 
ही तर अक्षय नाती..

 ..गीतकार : ग. दी. माडगुळकर

मागते मन एक काही , गीतकार :- शांता शेळके

  
मागते मन एक काही , 
दैव दुसरे घडविते .
उमलल्या आधीच कैसे , 
फुल पायी तुडविते ! 

खेळ नियती खेळते की 
पाप येते हे फळा ,
वाहाणा-या या जळाला 
कोणी मार्गी आडविते ,! 

ईश्वरेच्छ हीच किंवा 
संचिताचा शाप हा ,
चंद्ररेखा प्रतिपदेची 
कोण तिमिरी बुडविते ,
मागते मन एक काही , ,,.,..

 गीतकार :- शांता शेळके ,

मी सोडून सारी लाज, : सुधीर मोघे,

मी सोडून सारी लाज, 
अशी बेभान नाचले आज
की घुंगरु तुटले रे, 
घुंगरु तुटले रे

बहरली वीज देहांत, 
उतरले प्राण पायांत
वार्‍याचा धरुनी हात, 
अशी बेभान नाचले आज की...

मन वेडे तेथे जाय, 
ते जवळी होते हाय
अर्ध्यात लचकला पाय, 
तरी बेभान नाचले आज की...

गीतकार : सुधीर मोघे,

सांगा, मुकुंद कुणी हा पाहिला? गीतकार :- होनाजी बाळ

सांगा, मुकुंद कुणी हा पाहिला?
रासक्रीडा करिता वनमाळी, हो
सखे होतो आम्ही विषयविचारी
टाकुनि गेला तो गिरिधारी

कुठे गुंतून बाई हा राहिला?
सांगा मुकुंद कुणी हा पाहिला?
गोपी आळविती हे ब्रजभूषणा हे
वियोग आम्हालागी तुझा ना साहे
भावबळे वनिता व्रजाच्या हो

बोलावुनि सुतप्रती नंदजीच्या
प्रेमपदी यदुकुळटिळकाच्या
 म्हणे होनाजी देह हा वाहिला
सांगा मुकुंद कुणी हा पाहिला?
 
गीतकार :- होनाजी बाळ

डोळ्यांत सांजवेळी: मंगेश पाडगांवकर

डोळ्यांत सांजवेळी आणू नकोस पाणी
त्या दूरच्या दिव्यांना सांगू नको कहाणी

कामात गुंतलेले असतील हात दोन्ही
तेव्हा नको म्हणू तू माझी उदास गाणी

वाटेवरी खुणेच्या शोधू नको फुले ती
ना ठेविते फुलांची माती इथे निशाणी

कळणार हाय नाही दुनिया तुला मला ही
मी पापण्यांत माझ्या ही झाकिली विराणी

गीतकार : मंगेश पाडगांवकर

सहज तुला गुपित एक सांगते दुपारी .....अशोकजी परांजपे,

सहज तुला गुपित एक सांगते दुपारी
डोळियांत आली गडे प्रीत माझी लाजरी

बैसते ओटीवरी, नजर वळे अंगणी
अंगणांत बहरते रानजाई देखणी
जाई खाली उभा असे हासरा शिकारी

सांजवेळी गोठ्यांतली गाय लागे हंबरू
सोडते ग धारेसाठी, ओढ घेई वासरू
गोठ्यामध्ये दिसे सखे, सावळा मुरारी

पहाटेला ओठावरी गीत एक जागले
अंतरात कोणसे, हळुच बाई बोलले
ओढळले मन नेई माझिया सासरी

गीतकार : अशोकजी परांजपे, 

हे.....राष्ट्र देवतांचे ....गीतकार : ग. दि. माडगूळकर

हे.....राष्ट्र देवतांचे, हे राष्ट्र प्रेषितांचे
आ-चंद्रसूर्य नांदो स्वातंत्र्य भारताचे

कर्तव्यदक्ष भूमी सीता-रघुत्तमाची
रामायणे घडावी येथे पराक्रमांची
शिर उंच उंच व्हावे हिमवंत पर्वतांचे

येथे नसो निराशा थोड्या पराभवाने
पार्थास बोध केला येथेच माधवाने
हा देश स्तन्य प्याला गीताख्य अमृताचे

येथेच मेळ झाला सामर्थ्य-संयमाचा
येथेच जन्म झाला सिद्धार्थ गौतमाचा
हे क्षेत्र पुण्यदायी भगवन्‌ तथागताचे

हे राष्ट्र विक्रमाचे, हे राष्ट्र शांततेचे
सत्यार्थ झुंज द्यावी या जागत्या प्रथेचे
येथे शिवप्रतापी नरसिंह योग्यतेचे

येथे परंपरांचा सन्मान नित्य आहे
जनशासनातळीचा पायाच सत्य आहे
येथे सदा निनादो जयगीत जागृताचे

गीतकार : ग. दि. माडगूळकर

शालू हिरवा, पाचू नि मरवा.......... शांता शेळके,

शालू हिरवा, पाचू नि मरवा वेणी तिपेडी घाला
साजणी बाई येणार साजण माझा
गोर्‍या भाळी, चढवा जाळी, नवरत्नांची माला
साजणी बाई येणार साजण माझा
चूल बोळकी इवली इवली, भातुकलीचा खेळ गं
लुटूपुटीच्या संसाराची संपत आली वेळ गं
रेशिम धागे ओढीती मागे, व्याकुळ जीव हा झाला
सूर गुंफिते सनई येथे, झडे चौघडा दारी
वाजतगाजत मिरवत येईल घोडयावरुनी स्वारी
मी वरमाला घालीन त्याला, मुहूर्त जवळी आला
मंगलवेळी मंगलकाळी, डोळां का गं पाणी
साजण माझा हा पतिराजा, मी तर त्याची राणी
अंगावरल्या शेलारीला बांधिन त्याचा शेला

गीतकार : शांता शेळके,

चंद्र आहे साक्षीला...जगदीश खेबूडकर,

पान जागे फूल जागे,
भाव नयनीं जागला
चंद्र आहे साक्षीला,
चांदण्यांचा गंध आला
पौर्णिमेच्या रात्रीला
चंद्र आहे साक्षीला, 

स्पर्श हा रेशमी,
हा शहारा बोलतो
सूर हा, ताल हा,
जीऽऽव वेडा डोऽऽलतो
रातराणीच्या फुलांनी
देह माझा चुंबिला !
चंद्र आहे साक्षीला, 

लाजरा, बावरा,
हा मुखाचा चंद्रमा
अंग का चोरीसी
दो जिवांच्या संगमा
आज प्रीतीने सुखाचा
मार्ग माझा शिंपिला !
चंद्र आहे साक्षीला,

धुंदी कळ्यांना, धुंदी फुलांना ....... गीतकार : जगदीश खेबुडकर,

धुंदी कळ्यांना, धुंदी फुलांना
शब्दरूप आले मुक्या भावनांना 

तुझ्या जीवनी नीतीची जाग आली
माळरानी या प्रीतीची बाग आली
सुटे आज माझ्या सुखाचा उखाणा 

तुझा शब्द की थेंब हा अमृताचा 
तुझा स्पर्श की हात हा चांदण्याचा
उगा लाजण्याचा किती हा बहाणा 

चिरंजीव होई कथा मिलनाची
तृषा वाढते तृप्त या लोचनांची
युगांचे मिळावे रूप या क्षणांना


गीतकार : जगदीश खेबुडकर,

उठा राष्ट्रवीर हो =---------रवींद्र भट

उठा राष्ट्रवीर हो
सज्ज व्हा उठा चला, सशस्त्र व्हा उठा चला
युद्ध आज पेटले, जवान चालले पुढे
मिळुन सर्व शत्रूला क्षणात चारुया खडे
एकसंघ होऊनी लढू चला, लढू चला
उठा राष्ट्रवीर हो ...
वायूपुत्र होऊनी धरु मुठीत भास्करा
होऊनी अगस्ती ही पिऊन टाकू सागरा
रामकृष्ण होऊया, समर्थ होऊ या चला
उठा राष्ट्रवीर हो ...
चंद्रगुप्त वीर तो फिरुन आज आठवू
शुरता शिवाजीची नसानसात साठवू
दिव्य ही परंपरा अखंड चालवू चला
उठा राष्ट्रवीर हो ...
यज्ञकुंड पेटले प्रचंड हे सभोवती
दुष्ट शत्रू मारुनी, तयात देऊ आहुती
देवभूमी ही अजिंक्य, दाखवू जगा चला
उठा राष्ट्रवीर हो ...


 रवींद्र भट

सैनिक हो तुमच्यासाठी........ ग.दि.माडगूळकर(गदिमा)

भारतीय नागरिकाचा घास
रोज अडतो ओठी
सैनिक हो तुमच्यासाठी

वावरतो फिरतो आम्ही,
नित्यकर्म अवघे करतो
राबतो आपुल्या क्षेत्री, 
चिमण्यांची पोटे भरतो
परि आठव येता तुमचा
आतडे तुटतसे पोटी

आराम विसरलो आम्ही,
आळसा मुळी ना थारा
उत्तरेकडुन या इकडे
वार्तांसह येतो वारा
ऐकताच का अश्रुंची
डोळ्यांत होतसे दाटी

उगवला दिवस मावळतो
अंधार दाटतो रात्री
माउली नीज फिरवीते कर
अपुले थकल्या गात्री
स्वप्नात येउनी चिंता
काळजा दुखविते देठी

रक्षिता तुम्हीस्वातंत्र्या 
प्राणासघेउनी हाती
तुमच्यास्तव आमुचीलक्ष्मी 
तुमच्यास्तवशेतीभाती
एकट्या शिपायासाठी
झुरतात अंतरे कोटी..

  ग.दि.माडगूळकर(गदिमा)

मलमली तारुण्य माझे,----गीत - सुरेश भट

मलमली तारुण्य माझे,
तू पहाटे पांघरावे
मोकळ्या केसात माझ्या,
तू जीवाला गुंतवावे

लागुनी थंडी गुलाबी,
शिरशिरी यावी अशी ही
राजसा माझ्यात तू अन्
मी तुझ्यामाजी भिनावे

तापल्या माझ्या तनूची
तार झंकारुन जावी
रेशमी संगीत स्पर्शाचे,
पुन्हा तू पेटवावे

रे! तुला बाहुत माझ्या,
रुपगंधा जाग यावी
मी तुला जागे करावे,
तू मला बिलगून जावे.
-----------------

गीत - सुरेश भट

देव माझा विठू सावळा .................गीतकार : सुधांशु,

देव माझा विठू सावळा
माळ त्याची माझिया गळा 

विठू राहे पंढरपुरी, 
वैकुंठच हे भूवरी
भीमेच्या काठी डुले भक्तीचा मळा 

साजिरे रूप सुंदर, 
कटी झळके पीतांबर
कंठात तुळशीचे हार, कस्तुरी टिळा 

भजनात विठू डोलतो, 
कीर्तनी विठू नाचतो
रंगून जाई भक्तांचा पाहुनी लळा

 गीतकार : सुधांशु,

ब्रह्मा, विष्णू आणि महेश्वर सामोरी बसले.... गीतकार - जगदीश खेबुडकर.

ब्रह्मा, विष्णू आणि महेश्वर सामोरी बसले
मला हे दत्तगुरू दिसले
माय उभी ही गाय हो‍उनी, 
पुढे वासरू पाहे वळुनी
कृतज्ञतेचे श्वान बिचारे पायावर झुकले
चरण शुभंकर फिरता तुमचे, 
मंदिर बनले उभ्या घराचे
घुमटामधुनी हृदयपाखरू स्वानंदे फिरले
तुम्हीच केली सारी किमया, 
कृतार्थ झाली माझी काया
तुमच्या हाती माझ्या भवती औदुंबर वसले

 गीतकार - जगदीश खेबुडकर.

दिस नकळत जाई .......सौमित्र

दिस नकळत जाई 
सांज रेंगाळून राही
क्षण एकही न ज्याला तुझी आठवण नाही ...
दिस नकळत जाई -२
भेट तुझी ती पहिली लाख लाख आठवतो
रूप तुझे ते धुक्याचे कण कण साठवतो
वेड सखे साजणी हे -२
मज वेडावून जाई
क्षण एकही न ज्याला तुझी आठवण नाही ...
दिस नकळत जाई -२
असा भरून ये उर जसा वळीव भरावा -२
अशी हुरहूर जसा गंध रानी पसरावा
रान मनातले माझ्या -२
मग भिजुनिया जाई
क्षण एकही न ज्याला तुझी आठवण नाही ...
दिस नकळत जाई -२
आता अबोध मनाची अनाकलनीय भाषा -२
जशा गूढ गूढ माझ्या तळहातावर रेषा
असे आभाळ असे आभाळ -२
रोज पसरून राही
क्षण एकही न ज्याला तुझी आठवण नाही ...
दिस नकळत जाई -२
सांज रेंगाळून राही
क्षण एकही न ज्याला तुझी आठवण नाही ...
दिस नकळत जाई -२
दिस नकळत जाई

माळ्याच्या मळ्यामंदी पाटाचं पानी जातं--------------गीत – योगेश

माळ्याच्या मळ्यामंदी पाटाचं पानी जातं
गुलाब, जाई, जुई, मोगरा फुलवीतं
दादाच्या मळ्यामंदी, मोटंचं मोटं पानी
पाजिते रान सारं, मायेची वयनी
हसत डुलत, मोत्याचं पीक येतं
लाडकी ल्येक राजाचा ल्योक
लगीन माझ्या चिमनीचं
सावळा बंधुराया, साजिरी वयनीबाई
गोजिरी शिर्पा हंसा, म्हायेरी माज्या हाय
वाटेनं म्हयेराच्या धावत मन जातं
गडनी, सजनी, गडनी सजनी गडनी ग
राबतो भाऊराया, मातीचं झालं सोनं
नजर काढू कशी, जीवाचं लिंबलोनं
मायेला पूर येतो, पारुचं मन जातं


गीत – योगेश

वाट पाहुनी जीव शिणला-------------गीत – योगेश

वाट पाहुनी जीव शिणला
दिसा मागूनी दिसं टळला
सुर्व्या आला, तळपून गेला
मावळतीचा खळीगाल आला

गडणी, सखे गडणी
कुटं गुंतला, सब्द इसरला
देऊन अपुल्या सजणीला
डोंगर वलंडून चांद चालला
चांदणं चारून धरतीला
मासं जोडी जोडीनं पव्हती
पाखरं संगती, संगतीनं फिरती
एक डहाळीवर बिलगून फुलती
फुल कळ्या त्या येलाला

गीत – योगेश

राजाच्या रंगम्हाली------------- गीत – योगेश

राजाच्या रंगम्हाली
राजाच्या रंगम्हाली, सोन्याचा बाई पलंग 
रुप्याचं खांब त्येला मोत्याची झालर
राजाच्या रंगम्हाली, पराची मऊ गादी 
जरीचा चांदवा, रेशमी शिनगार 

गडनी, सजनी, गडनी सजनी गं 

राजाच्या रंगम्हाली, रानी की रुसली 
बोलना, हसना, उदास नदर
राजाच्या रंगम्हाली, राजानं पुशिलं 
डोळयाची कमळं उघडा, व्हटाची डाळींब 

गडनी, सजनी, गडनी सजनी गं
राजाच्या रंगम्हाली, रानी वो सांगिते 
सुना सोन्याइन म्हाल, कशाला बडीवार
मायेच्या पूतापायी, रानी गं रडीते 
आसवांची गंगा व्हाते, भिजीला पदोर 

गडनी, सजनी, गडनी सजनी गं

 गीत – योगेश

हात तुझा हातातुन== मंगेश पाडगांवकर,

हात तुझा हातातुन धुंद ही हवा
रोजचाच चंद्र आज भासतो नवा
रोजचेच हे वारे, रोजचेच तारे
भासते परि नवीन विश्व आज सारे
ही किमया स्पर्शाची भारिते जिवा
या हळव्या पाण्यावर मोहरल्या छाया
मोहरले हृदय तसे मोहरली काया
चांदण्यात थरथरतो मधुर गारवा
जन्म जन्म दुर्मिळ हा क्षण असला येतो
स्वप्नांच्या वाटेने चांदण्यात नेतो
बिलगताच जाईचा उमलतो थवा
क्षणभर मिटले डोळे, सुख न मला साहे
विरघळून चंद्र आज रक्तातुन वाहे
आज फुले प्राणातून केशरी दिवा

 मंगेश पाडगांवकर,

मन पिसाट माझे अडले रे, थांब जरासा गीतकार : ना.घ.देशपांडे

मन पिसाट माझे अडले रे,
थांब जरासा

वनगान रान गुणगुणले रे
दूरांत दिवे मिणमिणले रे
मधुजाल तमाने विणले रे
थांब जरासा 

ही खाली हिरवळ ओली
कुजबुजून बोलू बोली
तिमिराची मोजू खोली रे
थांब जरासा

नुसतेच हे असे फिरणे
नुसतेच दिवस हे भरणे
नुसतेच नको हुरहुरणे रे
थांब जरासा

गीतकार : ना.घ.देशपांडे, गायक : कृष्णा कल्ले, संगीतकार : यशवंत देव

धुंद एकांत हा गीत - जगदीश खेबूडकर

धुंद एकांत हा, प्रीत आकारली
सहज मी छेडीता तार झंकारली
धुंद एकांत हा
जाण नाही मला प्रीत आकारली
सहज तू छेडीता तार झंकारली
धुंद एकांत हा
गंधवेडी कुणी, लाजरी बावरी
चांदणे शिंपिते चैत्रवेलीवरी
यौवनाने तिला आज शृंगारली
सहज मी छेडीता तार झंकारली
धुंद एकांत हा


गोड संवेदना अंतरी या उठे
फूल होता कळी, पाकळी ही मिटे
लोचनी चिंतनी मूर्त साकारली
सहज मी छेडीता तार झंकारली
धुंद एकांत हा

रोमरोमांतुनी गीत मी गाइले
दाट होता धुके स्वप्न मी पाहिले
पाहता पाहता रात्र मंथारली
आज बाहुत या, लाज आधारली
सहज तू छेडीता तार झंकारली

 संगीत - सुधीर फडके
स्वर आशा भोसले,सुधीर फडके
चित्रपट - अनोळखी

किलबिल किलबिल पक्षी बोलती , शान्ता शेळके

किलबिल किलबिल पक्षी बोलती , 
झुळझुळ झुळझुळ झरे वाहती ,
पानोपानी फुले बहरती , 
फुलपाखरे वर भिरभिरती ,
स्वप्नी आले काही , 
एक मी गाव पाहिला बाई !

त्या गावाची गंमत न्यारी , 
तिथे नांदती मुलेच सारी
कुणी न मोठे , कुणी धाकटे , 
कुणी न बसते इथे एकटे
सारे हसती , गाति नाचती , 
कोणी रडके नाही 

नाही पुस्तक , नाही शाळा , 
हवे तेवढे खुशाल खेळा
उडो बागडो , पडो , 
धडपडो , लागत कोणा नाही 

तिथल्या वेली गाणी गाती , 
पर्‍या हासर्‍या येती जाती
झाडावरती चेंडू लटकती , 
शेतामधुनी बॅटी
म्हणाल ते ते सारे होते , 
उणे न कोठे काही 


गीत - शान्ता शेळके

आजारपण – भानुदास

पडु आजारी, मौज हीच वाटे भारी ।।ध्रु।।
नकोच जाणे मग शाळेला,
काम कुणी सांगेल न मजला
मउ मउ गादी निजावयाला,
चैनच सारी, मौज हीच वाटे भारी ।।१।।
मिळेल सांजा, साबुदाणा,
खडिसाखर, मनुका, बेदाणा
संत्री, साखर, लिंबू आणा
जा बाजारी, मौज हीच वाटे भारी ।।२।।
भवती भावंडांचा मेळा,
दंगा थोडा जरि कुणि केला
मी कावुनि सांगेन तयाला,
‘जा बाहेरी’, मौज हीच वाटे भारी ।।३।।
कामे करतिल सारे माझी,
झटतिल ठेवाया मज राजी
बसेल गोष्टी सांगत आजी,
मज शेजारी, मौज हीच वाटे भारी ।।४।।
असले आजारीपण गोड,
असून कण्हती का जन मूढ ?
हे मजला उकलेना गूढ-
म्हणुन विचारी, मौज हीच वाटे भारी ।।५।।

  – भानुदास

ज्योती: वि.म.कुलकर्णी

आधी होते मी दिवटी, 

शेतकऱ्यांची आवडती ।

 

झाले इवली मग पणती,

घराघरांतून मिणमिणती।

 

समई केले मला कुणी, 

देवापुढती नेवोनी ।

 

निघुनी आले बाहेर, 

सोडीत काळासा धूर।

 

काचेचा मग महाल तो, 

कुणी बांधुनी मज देतो ।

 

कंदील त्याला जन म्हणती, 

मीच तयांतिल परि ज्योती।

 

बत्तीचे ते रूप नवे, 

पुढे मिळाले मज बरवे।

 

वरात मजवाचून अडे,

 झगमगाट तो कसा पडे।

 

आता झाले मी बिजली, 

घरे, मंदिरे लखलखली ।

 

देवा ठाऊक काय पुढे, 

नवा बदल माझ्यात घडे।

 

एकच ठावे काम मला, 

प्रकाश द्यावा सकलांला ।

 

कसलेही मज रूप मिळो, 

देह जळो अन्‌ जग उजळो।

 

 

 : वि.म.कुलकर्णी

एकवार पंखावरुनी ... ग.दि.मा.

एकवार पंखावरुनी फिरो तुझा हात
शेवटचे घरटे माझे तुझ्या अंगणात 

धरेवरी अवघ्या फिरलो, निळ्या अंतराळी शिरलो
कधी उन्हामध्ये न्हालो, कधी चांदण्यात
वने, माळराने, राई, ठायी ठायी केले स्नेही
तुझ्यविना नव्हते कोणी आत अंतरात 

फुलारून पंखे कोणी तुझ्यापुढे नाचे राणी
तुझ्या मनगटी ही बसले कुणी भाग्यवंत
मुका बावरा मी भोळा, पडेन का तुझिया डोळा
मलिनपणे कैसा येऊ तुझ्या मंदिरात 


ग .दि. माड्गुळ्कर

भेट तुझी माझी स्मरते.........मंगेश पाडगांवकर

भेट तुझी माझी स्मरते अजुन त्या दिसाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची

कुठे दिवा नव्हता, गगनी एक ही न तारा
आंधळ्या तमातुन वाहे आंधळाच वारा
तुला मुळी नव्हती बाधा भीतीच्या विषाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
भेट तुझी माझी स्मरते

क्षुद्र लौकिकाची खोटी झुगारून नीती
नावगाव टाकुन आली अशी तुझी प्रीती
तुला मुळी जाणिव नव्हती तुझ्या साहसाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
भेट तुझी माझी स्मरते

केस चिंब ओले होते, थेंब तुझ्या गाली
ओठांवर माझ्या त्यांची किती फुले झाली
श्वासांनी लिहिली गाथा प्रीतिच्या 


मंगेश पाडगांवकर