रविवार, ११ ऑक्टोबर, २०१५

दे वरची असा दे ....तुकडोजी महाराज


या भारतात बंधुभाव नित्य वसू दे, दे वरचि असा दे
हे सर्व पंथ संप्रदाय एक दिसू दे, मतभेद नसू दे

नांदोत सुखे गरीब-अमीर एक मतांनी
मग हिंदू असो ख्रिश्चन वा हो इस्लामी
स्वातंत्र्य-सुखा या सकलांमाजि वसू दे
दे वरचि असा दे

सकळांस कळो मानवता, राष्ट्रभावना
हो सर्व स्थळी मिळुनी समुदाय प्रार्थना
उद्योगी तरुण शीलवान येथ असू दे
दे वरचि असा दे

जातिभाव विसरूनिया एक हो आम्ही
अस्पृश्यता समूळ नष्ट हो जगातुनी
खलनिंदका मनीही सत्य न्याय वसू दे
दे वरचि असा दे

सौंदर्य रमो घराघरात स्वर्गीयापरी
ही नष्ट हो‍उ दे विपत्ती भीती बावरी
तुकड्यास सदा या सेवेमाजी वसू दे
दे वरचि असा दे

मनी नाही भाव संत तुकडोजी

मनी नाही भाव
 म्हणे देवा मला पाव

देव अशानं भेटायचा नाही रे
देव बाजारचा भाजीपाला नाही रे

दगडाचा देव त्याला वडराचं भेव
लाकडाचा देव त्याला अग्निचं भेव

मातीचा देव त्याला पाण्याचं भेव
सोन्याचांदीचा देव त्याला चोरांचं भेव


देव अशानं भेटायचा नाही रे
देव बाजारचा भाजीपाला नाही रे

देवाचं देवत्व नाही दगडात
देवाचं देवत्व नाही लाकडात
सोन्याचांदीत नाही देवाची मात

देव बाजारचा भाजीपाला नाही रे
भाव तिथं देव ही संतांची वाणी
आचारावाचून पाहिला का कोणी
शब्दाच्या बोलांनं शांती नाही
मनी
देव बाजारचा भाजीपाला नाही रे

देवाचं देवत्व आहे ठाई ठाई
मी-तू मेल्याविण अनुभव नाही
तुकड्या दास म्हणे ऐका ही द्वाही

देव बाजारचा भाजीपाला नाही रे

तुकडोजी महाराज

शनिवार, १० ऑक्टोबर, २०१५

'कसा मी कळेना'- विंदा करंदीकर


कधी येतसे क्षुद्रता कस्पटाची
कधी वाढता वाढता व्योम व्यापी
कधी धावतो विश्व चुंबावयाला
कधी आपणाला स्वहस्तेच शापी

कधी याचितो सत्, कधी स्वप्न याची
कधी धावतो काळ टाकून मागे
कधी वर्षतो अमृताच्या सरी अन्
कधी मृत्युची भाबडी भीक मागे

कधी दैण्यवाणा, निराधार होई
कधी गूढ, गंभीर, आत्मप्रकाशी
कधी गर्जतो सागराच्या बळाने
कधी कापतो बोलता आपणांशी !

कधी आपणा सर्व पिंडात शोधी
कधी पाहतो आत्मरूपात सारे
कधी मोजतो आपणाला अनंते
अणूरूप होती जिथे सूर्य तारे

टळेना अहंकार साध्या कृतीचा
गळेना महापुच्छ स्वार्थी स्मृतीचे
कधी घेतसे सोंग ते सत्य वाटे !
कधी सत्य ते वाटते सोंग साचे !

कधी संयमी , संशयात्मा , विरागी
कधी आततायी , कधी मत्तकामी
असा मी . . . तसा मी . . . कसा मी कळेना
_ स्वतःच्या घरी दूरचा पाहुणा मी !

- विंदा करंदीकर (मृद्गंध)

ह्या दु:खाच्या कढईची गा __बा.सी.मर्ढेकर


ह्या दु:खाच्या कढईची गा अशीच देवा घडण असू दे;
जळून गेल्या लोखंडातहि जळण्याची, पण पुन्हा ठसू दे 

कणखर शक्ती, ताकद जळकट
मोलाची पण मलूल भक्ति
जशि कुंतीच्या लिहिली भाळी, 

खिळे पाडुनि तिचे जरा ह्या कढईच्या दे 
कुट्ट कपाळी ठोकुनि पक्के, काळे, बळकट
फुटेल उकळी, जमेल फेस,
उडून जाइल जीवन-वाफ;
तरि सांध्यांतुन कढईच्या ह्या फक्त बसावा थोडा कैफ
तव नामाचा भेसुर धुरकट.

__बा.सी.मर्ढेकर