सडलेल्या पंखांनांही
उडण्याचा लागे ध्यास
हाच माझा थोर गुन्हा
हाच माझा रे हव्यास.
उडण्याचा लागे ध्यास
हाच माझा थोर गुन्हा
हाच माझा रे हव्यास.
आकाशाची निळी भाषा
ऐकता न उरे पोच;
आणि गजांशी झुंजता
झिजे चोंच झिजे चोंच!
ऐकता न उरे पोच;
आणि गजांशी झुंजता
झिजे चोंच झिजे चोंच!
जाणिवेच्या पिंजर्यात
किंचाळत माझी मैना;
तरी मुके तिचे दु:ख,
हीच दैना हीच दैना.
किंचाळत माझी मैना;
तरी मुके तिचे दु:ख,
हीच दैना हीच दैना.
विंदा करंदीकर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा